Quantcast
Channel: Dominicaans Nederland
Viewing all 3347 articles
Browse latest View live

Een eerste licht in de duisternis

$
0
0

Het begint bij onszelf: dat wij ons toewenden naar God die onze redding wil.

Het omsmeden van zwaarden tot ploegijzers en van speren tot snoeimessen is niet het begin, maar het gevolg als wij ons hart openen voor recht en gerechtigheid.

Ook Jezus begint bij onszelf. De grote gebeurtenissen in de wereld moeten nu eenmaal gebeuren. Jezus roept de mens op om waakzaam te zijn. We moeten dus niet indutten, of met de rug naar de wereld gaan staan.

Waakzaam zijn betekent opmerkzaam zijn. Je zintuigen openen. Je wordt zo ontvankelijk voor de tekenen van de tijd. Het is waken tegen het donker. En dat waken kan soms heel concreet vorm krijgen. Zoals een nachtelijke wake op een plek waar iemand door zinloos geweld om het leven is gekomen, een wake bij een uitzetcentrum, een paaswake, een wake bij een overledene. De wake ontstaat in duisternis, en is een teken van hoop. Het is als een jong twijgje dat opschiet uit schijnbaar doods hout.

Jezus lijkt ons te zeggen dat er geen reden is om je te laten overmeesteren door duisternis. Waak tegen het donker, dat is zijn devies.

Die zusters dominicanessen uit Irak die vertwijfeld uitroepen: ‘Hoe lang gaat dit door? En wat komt er nog?’ vormen zelf in de duisternis een lichtend teken door het vele opvangwerk van vluchtelingen dat zij in zeer moeilijke omstandigheden en met beperkte hulpmiddelen verrichten. In een schijnbaar uitzichtloze situatie vormen zij zelf een teken van hoop. Zij waken tegen het donker in.

Vandaag hebben we de eerste kaars ontstoken van de adventskrans. Het is een teken van hoop, van licht in de duisternis. Maar dat licht dáár, zou in onszelf mogen branden. Een licht dat ontstoken kan worden aan de goddelijke vonk die in ons aanwezig is, wanneer wij ons toewenden tot Hij-die-komen-zal. Of om de bede van Jesaja te herhalen:
‘Kom mee, laten wij leven in het licht van God.’

Slot van de overweging van René Dinklo o.p. in de Dominicanenkerk Zwolle, 1e adventszondag 2014. Klik hier voor de hele tekst.


Wekelijkse vieringen in Venlo

$
0
0

De OPen Dominicaner Kerk in Venlo ontstond in 1992 vanuit de zoektocht van mensen naar gelovige zingeving in hun leven. In 2004 verlieten de broeders Venlo, maar de geloofsgemeenschap ging door. Klik hier voor de vieringen en voorgangers uit alle windstreken, voor de komende tijd.

Elke zondag om 11.00u in de kapel van de Albertushof in Venlo.

Elke zondag om 11.00u in de kapel van de zusters dominicanessen van Albertushof, Hakkesstraat 26, Venlo.

Klik hier voor meer informatie over deze geloofsgemeenschap.

7 december
Eucharistieviering
Voorganger: Jozef Essing OP

14 december
Eucharistieviering
Voorganger: Louis Klinkenberg OP

21 december
Woord- en communieviering
Voorganger: Annie Blümmers

Louis Klinkenberg o.p.

Louis Klinkenberg o.p.

25 december
Eucharistieviering
Voorganger: Louis Klinkenberg OP

28 december
Woord- en communieviering
Voorganger: Margo Verspeek OP

4 januari 2015
Eucharistieviering
Voorganger: Louis Klinkenberg OP

11 januari
Eucharistieviering
Voorganger: Leo Raph. de Jong OP

18 januari
Woorddienst
Voorbereid door een liturgiegroep

25 januari
Eucharistieviering
Voorganger: Louis Klinkenberg OP

Margo Verspeek o.p.

Margo Verspeek o.p.

1 februari
Woord- en communieviering
Voorganger: Margo Verspeek OP

8 februari
Eucharistieviering
Voorganger: Louis Klinkenberg OP

15 februari
Woorddienst
Voorbereid door een liturgiegroep

22 februari
Woord- en communieviering
Voorganger: Baptiste Tuin OP

1 maart
Eucharistieviering
Voorganger: Louis Klinkenberg OP

8 maart
Woorddienst
Voorganger: Piet Linders

Klik hier voor meer informatie over deze geloofsgemeenschap.

 

Bevrijdingstheologie voor daders?

$
0
0

Bevrijding associëren we meestal met de slachtoffers van onderdrukking, slavernij en ander onrecht.Maar hoe zit dat met de daders van wreedheden? Op 15 december een avond met de Amerikaanse hoogleraar Katharina von Kellenbach, in de Nieuwe Liefde Amsterdam, in samenwerking met de Schillebeeckxleerstoel.

Mark-of-Cain-3Kunnen wij het ons veroorloven om de morele, politieke en spirituele situatie van daders te ontkennen? Het christelijke paradigma dringt aan op inkeer en vergeving, waarheid en verzoening. Kan dit paradigma ons helpen om mensen te bevrijden van dehumaniseringsideologieën zoals het nationaalsocialisme, en zo ja, hoe dan?

Katharina von Kellenbach is hoogleraar religiestudies aan het St. Mary College van Maryland (VS). Aan de hand van brieven die geschreven werden in een West-Duitse gevangenis in 1960, onderzoekt zij het gebruik van de parabel van de verloren zoon in gesprekken over schuld en ontkenning in Duitslands naoorlogse gevecht om met het verleden in het reine te komen.

Von Kellenbach studeerde evangelische theologie in Berlijn en Göttingen en werd tijdens haar studie in Philadelphia actief in de joods-christelijke dialoog en holocauststudies. Haar meest recente boek is The Mark of Cain: Guilt and Denial in the Lives of Nazi Perpetrators (Oxford University Press, 2013), gebaseerd op historische stukken van gevangenispastores die werkten onder nazidaders in het naoorlogse Duitsland, waarin ze de politieke implicaties van de nadruk op vergeving binnen de christelijke theologie onderzoekt.

Katharina von Kellenbach

Katharina von Kellenbach

Praktische informatie:
Datum: 15 december 2014
Tijd: 20.00-21.30 uur
Locatie: De Nieuwe Liefde
Voertaal: Engels
I.s.m. Schillebeeckxleerstoel, ACCORD en VU Amsterdam

Klik hier voor meer informatie.

Het begint, telkens weer, bij een roepstem

$
0
0

Zondag lezen we het begin van het evangelie zoals Marcus het heeft opgetekend: ‘Begin van de blijde boodschap van Jezus Christus, zoon van God’. Marcus begint niet met engelen of herders, maar met een tekst van 500 jaar daarvoor. De Vlaamse dominicaan Ignace D’hert over de tweede adventszondag.

Ignace D'hert o.p.

Ignace D’hert o.p.

Marcus begint droogweg, zakelijk. Geen gestoei met wonderlijke geboorte of het bezoek van een engel aan een maagd. Geen herders in het veld of engelen aan de hemel en ook al geen koningen uit het oosten. Niets van dat alles.

Marcus komt meteen ter zake: begin van de blijde boodschap van Jezus Christus. En toch is ook hij weer op zijn manier speciaal. Want zijn evangelie begint niet met de figuur van Jezus, maar met een oude tekst. Uit de profeet Jesaja. Een profeet van meer dan 500 jaar terug. Even kun je de indruk krijgen in een verkeerd stuk te zijn terecht gekomen. Maar niets is minder waar!

Marcus stapt bewust in een geschiedenis die al eeuwen gaande is. Sinds mensenheugenis leeft in Israël het besef dat mensen in beweging worden gebracht door een stem. Een roepstem. Mensen voelen zich aangesproken. Dat is het meest duurzame beeld dat mensen zich van God hebben gevormd.

Wie of wat God is weten we niet zo goed, en ook in de Bijbel treffen we verschillende beelden van God. Beelden die tijdgebonden zijn, cultuurgebonden, want het zijn uiteraard mensen die deze beelden hebben bedacht. Veel van die beelden zeggen ons vandaag nog maar weinig of niets. God als rechter, of als koning, of als bevelhebber van de troepen. En toch lijkt zich doorheen die veelheid van tijdsgebonden beelden een rode draad af te tekenen. En wel vanaf de allervroegste geschiedenis: het beeld van de roepstem.

vrede-kaarsenDeze fundamentele ervaring blijft geldig tot op vandaag. Mensen weten zich aangesproken. Ze voelen dat ze met hun leven iets aan moeten. Er iets mee moeten doen. Je krijgt het leven zomaar. Het is geschenk. Maar je deelt het met anderen. En je weet je voor elkaar verantwoordelijk. Zo worden we mens aan en met elkaar. Omdat we van elkaar onze naam krijgen. Omdat we er met ons gezicht zijn voor de ander: aanspreekbaar. Met het vermogen antwoord te geven. Verantwoordelijk voor elkaar.

Zo staan mensen in een geschiedenis die zich uitstrekt over eeuwen, en waarin telkens weer hetzelfde gebeurt: ze weten zich geroepen. Of ze antwoord geven is hun vrije keuze. In die geschiedenis verschijnt straks Jezus van Nazareth. Hij betekent een nieuw begin. Maar hij kan niet zonder de geschiedenis die aan hem is voorafgegaan. Ook hij staat in een geschiedenis die groter is dan hijzelf. God is altijd al bezig mensen te roepen, zoals de profeet Jesaja: trooster in een hopeloze situatie.

Ontleend aan de wekelijkse preeksuggesties van de Vlaamse dominicanen: www.preekvandeweek.be

Help het klooster in Huissen jongeren te trainen

$
0
0

Sinds een aantal jaren organiseert het Dominicanenklooster Huissen trainingsweken voor jongeren van 16 tot 22 jaar, over zelfvertrouwen, grenzen, talenten en communicatie. De jongeren betalen een kleine bijdrage, de rest wordt betaald uit fondsen en… crowdfunding.

klooster huissen vanaf de wegDe training is een intensief en afwisselend traject op maat. Het biedt jongeren gereedschappen en oefeningen, waarmee ze duidelijker kunnen krijgen wie ze zijn en wat ze willen. Hierdoor wordt hun zelfvertrouwen vergroot, leren ze duidelijker en effectiever communiceren en leren ze op een constructieve manier om te gaan met positieve en negatieve gebeurtenissen in hun leven.

Tijdens de ‘terugkom-avonden’, met en zonder ouders, blijkt telkens hoe waardevol deze trainingsweken zijn voor de deelnemers.

Enkele quotes van deelnemers:

‘Leerzaam, sensationeel, geweldig!’
‘Zo waardevol dat er geen woorden voor zijn. Een manier om het leven en mezelf te omarmen en gelukkig te zijn.’
‘Prachtig, een echt geschenk en een prachtige locatie!’
‘Super waardevol en leerzaam. Ik kan het nog niet helemaal omschrijven en verwoorden, maar ik ga als een mooier persoon hier weg. Daar ga ik mee aan de slag.’
‘Fantastisch. Bijzonder om zo onderdeel van een groep te voelen en en zorgeloos mezelf te kunnen zijn.’

In 2015 willen we deze weken ook graag weer organiseren.

De totale kosten van het project zijn per trainingstraject ongeveer € 15.000. De jongeren betalen zelf een (symbolische) bijdrage. Voor 2015 verwachten we ongeveer €9000 binnen te krijgen van diverse fondsen. Via crowdfunding wil het klooster de ontbrekende € 6000 binnenhalen.

Doet u mee? Er zijn leuke beloningen beschikbaar voor de donateurs.

Klik op www.geloofinjeproject.nl

Decemberconcerten Dominicanenklooster Zwolle

$
0
0

Onder de titel ‘Muziek buiten dienst’ zijn er de komende decemberweken vijf concerten te beluisteren in de prachtige kerk van het Dominicanenklooster Zwolle.

Woensdag 10 december 2014

Kerstconcert met vleugels

kerk-zwolleKerstconcert met Vocal Group CALL en de meesterpianisten Cor Bakker en Louis van Dijk. Dirigent Pieter Jan Leusink heeft een indrukwekkend programma samengesteld dat garant staat voor de ultieme muzikale kerstbeleving!

Louis van Dijk, piano
Cor Bakker, piano
André Pouwer, toetsen
Emma Zoe Elkinson, fluit,
Pieter Jan Leusink, dirigent

Vocal Group CALL
Olga Zinovieva, sopraan
Josée Ryan, sopraan
Eva Schuurman, sopraan
Arjan Dokter, countertenor
Martinus Leusink, tenor
Herjan Pullen, tenor
Jeroen Assink, bas

Aanvang: 19.30 uur, kerk open: 18.45 uur.
Kaarten: www.pieterjanleusink.nl

*

Woensdag 17 december 2014

The Messiah van G.F. Handel

Deze uitvoering van de Messiah wordt gegeven door C.Z.O.V. De Nieuwe Ster, C.O.V. Euphonia en The Los Angeles Episcopal Chorale Society.

Kammerphilharmonie Emsland:

Anette Richter, sopraan
Petra Stoute, alt
Donald Robinson Perry, tenor
Ira Spaulding, bas

Dr. Chas Cheatham, dirigent,1e deel, voor de pauze
Wolfried Kaper, dirigent, 2e deel, na de pauze

Aanvang: 19.00 uur, kerk open 18.30uur(let op: gewijzigd tijdstip).

Kaarten:
Voorverkoop: € 20,00
‘s Avonds aan de kerk: € 25,00
CJP: € 15,00

Informatie: www.denieuwester.nl en www.euphonia-zwolle.nl

*

Zondag 21 december 2014

Kerstconcert door het IJssellands Politie Mannenkoor

orgel zwolleKerstconcert met o.a. Gloria in Excelsis Deo (Joseph Hadyn), Tollite Hostias (Camille Saint Saëns en Stille Nacht (Franz Gruber) en samenzang.

Elma van den Dool, sopraan
Gezinus Veldman, piano
Jan Bosch, trompet
Anneke Hamberg, orgel
Bernardien Hamhuis, presentatie
Riekus Hamberg, dirigent

Aanvang: 15.30 uur, kerk open: 14.45 uur.
Kaarten: toegang is gratis (vrije gift).

Informatie: www.politiemannenkoorzwolle.nl

*

Maandag 22 december 2014

Kerstconcert door het Groot Mannenkoor Zwolle

Kerstconcert met als thema: ‘Kerst met Martin Hurkens’. Met onder anderen: The Holy City, Mary’s Boy Child, Mi Mamcherai, Una furtiva lagrima, Nella Fantasia, The Prayer. Met samenzang vooraf.

Martin Hurkens, tenor
Zoë Hemmes, sopraan
Hennie Ramaekers, dirigent

Aanvang: 20.00 uur, kerk open : 19.30 uur.
Kaarten: € 15,-

Informatie: http://www.grootmannenkoorzwolle.nl/

*

Maandag 29 december 2014

The Messiah van G.F. Handel

The Bach Orchestra met specialisten op authentieke instrumenten en The Bach Choir met unieke barokstemmen: een garantie voor een dynamische uitvoering.

The Bach Choir & Orchestra of the Netherlands
Olga Zinovieva, sopraan
Jana Mamonova, sopraan
Sytse Buwalda, countertenor
Martinus Leusink, tenor
Andrew Slater, bas
Pieter Jan Leusink, dirigent

Aanvang: 19.30 uur, kerk open : 18.45 uur.
Kaarten: www.pieterjanleusink.nl

 

Als lekendominicaan het klooster in

$
0
0

‘Leven in verbondenheid’ wilde ze, en dat is ze gaan doen. Lekendominicaan Ineke van Cuijk (62) woont sinds oktober in de dominicaanse communiteit van Huissen. ‘Je weet nooit precies waar je aan begint, maar je wordt gedragen.’

Ineke van Cuijk o.p.

Ineke van Cuijk o.p.

En dan koers je op je pensioen af, en ga je een nieuw avontuur aan door in een klooster te gaan wonen. Een mannenklooster nog wel, zij het dat er in dit klooster al vaker vrouwelijke huisgenoten zijn geweest.

De communiteit van het Dominicanenklooster Huissen heeft nu tien leden, waarvan er twee buitenshuis wonen. Ineke van Cuijk is de derde lekendominicaan die verbonden is met een communiteit van broeders. In en om het klooster van Zwolle wonen twee lekendominicanen.

Ineke is niet op kamers gegaan, vertelt ze, maar is ‘volwaardig lid van de communiteit, met alle rechten en plichten’. We spreken elkaar in haar keurige kloosterkamer. Behalve deze sfeervolle zit- en werkkamer heeft ze nog een slaapkamer, maar dat is het dan.

Het is een grote stap, maar ze is er in een aantal jaren naar toegegroeid. Ze woonde lang in Apeldoorn, studeerde theologie en werkte in het onderwijs. Ze voedde twee dochters op, na het vroege overlijden van haar man deed ze dat alleen. Zeven jaar geleden werd ze pastoraal werkster in de parochie de Levensbron, Lingewaard.

Toen ze in de regio Huissen kwam werken en wonen – in een grote pastorie in Angeren – zocht ze ‘een spiritueel thuis’, zegt ze. Dat vond ze in het klooster van de dominicanen en in de dominicaanse traditie. Ze werd lekendominicaan en deed in 2011 eeuwige professie.

Het laatste jaar dacht ze na over het vervolg van haar leven. ‘Het laatste jaarthema van de DLN was “tot gemeenschap geroepen”. Dat was raak’, zegt ze. ‘Ik verlangde ernaar om in een gemeenschap te leven, met een gebedsleven, deel te zijn van een groter geheel en daar ook zorg voor te dragen.’

Voor de zomer vroeg ze via prior Henk Jongerius of er ‘ruimte was in huis en hart’, en dat was er. De ontvangst, half oktober, was allerhartelijkst. ‘Ik voel me hier geaccepteerd en thuis’, zegt Ineke. ‘Ik weet ook dat ik er niet romantisch over moet doen: ook in een klooster kom je elkaar tegen als je chagrijnig bent.’

Ineke in haar zit- en werkkamer in het klooster.

Ineke in haar zit- en werkkamer in het klooster.

Sommige mensen denken dat ze zich in het klooster begraaft, ‘maar dat is niet zo. Dominicanen zijn juist erg naar buiten gericht. Dit is een druk en vol huis. Als ik met pensioen ben, wil ik graag meer voor het klooster en de kapelgemeenschap betekenen. Er komen hier duizenden mensen per jaar’.

Ineke moest een heleboel wegdoen. ‘Ik had een groot huis en hoefde jaren niets echt op te ruimen’, gniffelt ze. ‘Daarnaast is het ook wennen voor mijn dochters: ze hebben geen ouderlijk huis meer, ze komen hier op bezoek.’

Ineke heeft een protocol ondertekend, waarmee ze de rechten en plichten als lid van de communiteit heeft aanvaard. Ze doet mee met de leesdiensten en probeert zoveel mogelijk de lauden, de vespers en de maaltijden mee te maken.

Of het een succes wordt weet je nooit van tevoren. ‘Toen ik trouwde wist ik ook niet waar ik aan begon’, zegt ze. ‘Maar ik ben niet van het voorzichtige: je springt erin, er is altijd een vangnet, je wordt immers gedragen?’

‘Ik verheugde me het meeste op het gevoel samen ergens voor te staan’, zegt Ineke. ‘De dominicaanse traditie is een thuis en ik wil mee naar buiten treden met de blijde boodschap, want ik kan er niet over zwijgen.’

Wat die boodschap is? Ineke van Cuijk is even stil en zegt dan eenvoudig: ‘Dat het goed is om mens te zijn, om kind van God te zijn’.

*

Klik hier voor informatie over de communiteit van Huissen en hier over het centrum. En klik hier voor meer informatie over de lekendominicanen.

Tekst: Arjan Broers

Advent: breken met voorwaardelijkheid

$
0
0

Wees verstandig: bereid je voor op wat onmogelijk lijkt.

Misschien moeten we het eerst weer gaan zeggen: Hier is jouw God, onze God, mijn God’. Hier, in mijn verhouding met mijn kinderen en kleinkinderen, hoe moeizaam die misschien ook is. Hier, in mijn wijk en mijn stad, hoe een zooitje het misschien ook geworden is. Hier, in ons land, in Europa, in deze gewelddadige, gevaarlijke en onzekere wereld, hoe ingewikkeld we de situatie ook weten te maken.

Het lijkt er vaak op dat we kampioenen van de voorwaardelijkheid zijn geworden. Wij lijken onszelf te hebben aangeleerd dat je alleen moet investeren in wat gegarandeerd iets oplevert, dat het mogelijk is alleen afhankelijk te zijn van wat je niet in de steek kan laten. Wij neigen tot ontrouw uit angst dat de ander misschien ooit ontrouw zal zijn, doen pijn uit angst voor de pijn die we anders misschien zullen tegenkomen.

‘Ik ben toch niet gek’, schreeuwt de Mediamarkt in onze naam uit. En wij lijken ermee in te stemmen: het laatste wat we willen is dat we voor gek kunnen worden versleten. Dus cultiveren we ongeloof en wantrouwen om te voorkomen dat anderen ons geloof en ons vertrouwen zouden beschamen.

Breek daar nou eens mee, is de oproep van de advent. Wees nu eens echt verstandig en bereid je voor op wat onmogelijk lijkt. Leg er een weg voor aan, al is het dwars door de woestijn. Roep dat het komt, ook als je dat zelf niet zo zeker weet en niemand het lijkt te horen. Wijs aan waar het zich aandient, ook al is daar waar je wijst datgene waar je naar uitkijkt vooral afwezig.

Want waar de afwezigheid ervan tot bewustzijn komt, komt het in het verlangen ernaar aanwezig.

Uit de overweging van theoloog en lekendominicaan Erik Borgman op de tweede adventszondag.


Expositie en lezing over ikonen in Rotterdam

$
0
0

Van 21 december tot en met 1 februari is in de Rotterdamse Citykerk ‘Het Steiger’ de expositie ‘Ikonen en hun verhaal’ te zien, van Katouchka Pool en cursisten. Op 8 januari geeft zij een lezing over de techniek van het ikoonschilderen.

Katouchka Pool

Katouchka Pool

Expositie en lezing worden georganiseerd door de projectgroep Kunst in Het Steiger samen met het Leerhuis Spiritualiteit.

De invloed van ikonen is van alle tijden. Ook vandaag de dag spreken ikonen talrijke hedendaagse gelovigen aan, onder wie (amateur-) schilders. De verhalende kracht van de beeltenis op de ikoon (eikon=beeld) en de daarvan afgeleide voorstellingen vormen het uitgangspunt van de expositie.

Te zien zijn ikonen die vervaardigd zijn in de middeleeuwse ikoonschildertechniek, met authentieke pigmenten en eigeel. Ze zijn geschilderd naar oude voorbeelden of op een vrijere manier. Te zien zijn voorstellingen van o.a. de Deësis, Moeder Gods (met kind), Christus, engelen, Johannes de Voorloper, Heilige Nicolaas, St. Joris en de draak, Maria Magdalena en feestikonen. Ook worden er enkele schilderijen naar werken van de Italiaanse en Vlaamse Primitieven getoond.

Opening vindt plaats op zondag 21 december na de viering van 10.30 uur. Meer informatie via Olga Rozendaal via secretariaat@hetsteiger.nl.

Locatie
Citykerk Het Steiger, 1e Nieuwstraathof 2,3011 GN Rotterdam

Openingstijden
Dagelijks van 12.15 uur tot 13.30 uur (behalve op vrijdag)
Zondag van 11.30 uur tot   13.00 uur

Van zondag 21 december 2014 tot en met zondag 1 februari 2015. Toegang gratis.

Lezing ‘Ikoonschildertechniek’ door drs. Katouchka Pool

De lezing bestaat uit twee gedeelten: een inleiding in de techniek van het ikoonschilderkunst volgens middeleeuwse techniek; en een verhandeling over de geschiedenis van pigmenten en kleurstoffen en hun effect op ikonen en toeschouwer. Katouchka Pool spreekt ook over de symbolische betekenis van kleuren, traditie en vernieuwing.

Locatie
Citykerk Het Steiger, 1e Nieuwstraathof 2, 3011 GN Rotterdam

Datum
8 januari 2015 van 20 -22.00 uur

Aanmelden
bij José van der Torre, 010 -2025210 of leerhuisspiritualiteit@gmail.com

Donatie: € 4,00

Belofte kan zeeën aan

$
0
0

Er is een verschil tussen de toekomst waar wij aan werken en de toekomst die op ons af komt. André Lascaris gaat er in zijn wekelijkse blog op meerdanikzelf.nl op in.

oceaan

‘Advent’ is anders, doorkruist soms het ‘futurum’, lijkt er soms mee samen te vallen om vervolgens uit een geheel andere hoek te blazen, of schijnbaar verdwijnt als een wind die stil valt. De Advent komt ons tegemoet. Hij is niet een verlengstuk ven heden en verleden, maar komt van wat onbekend is, uit het oneindige, uit wat meer en anders is dan wijzelf.

We bewerken hem niet, ontwerpen hem niet, maken hem niet. Hij blaast ons in het gezicht. We vinden dat misschien niet eens erg prettig, maar het frist wel op en maakt ons wakker uit toekomstdromen, waarin we zelf in het middelpunt staan.

Dat wij kunnen praten over de Advent, danken we aan het gegeven dat de Advent al in een bepaalde vorm in ons midden is. Die vorm heet ‘belofte’. Er zijn mensen geweest die een toekomst beloofd hebben. Ze hebben daarbij gezegd dat het niet om henzelf gaat. Ze verwijzen naar een kracht die hen te boven gaan.

Lees hier de volledige tekst van deze week.

Grietje en Holkje in het Dominicanenklooster Huissen

$
0
0

Grietje Post (76) uit Werkendam verlaat bijna nooit haar woonplaats, maar heeft altijd al de wens gehad om een tijdje in een klooster te verblijven. Daarom neemt Man bijt hond haar, in deze adventsperiode, mee voor een bijzonder verblijf in het Dominicanenklooster in Huissen.

holkje-manbijthond

Daar wordt Grietje warm ontvangen door zuster Holkje van der Veer. Samen met Holkje gaat Grietje op zoek naar verdieping en de geheimen van het kloosterleven. Dat is niet altijd makkelijk want heimwee ligt op de loer, vooral omdat een van Grietjes 27 katten thuis erg ziek is.

Klik hier voor de afleveringen

Op 14 december om 16.00u geeft Holkje een lezing in de Doopsgezinde Kerk in Amsterdam: ‘Verlangen, een wonder dat ik liefde noem’.
Toegang gratis (en er zijn maar weinig plekken!)
Meerpad 9
1025 LA Amsterdam

Kerstconcert op 14 december in Utrecht

$
0
0

Vier koren brengen op zondagmiddag 14 december in de Dominicuskerk Utrecht een keur van kerst- en winterliederen. Met chocomel en Glühwein toe.

Klik om te vergroten

Klik om te vergroten

Vier koren, De Derde Verdieping, Otia, ToutSweet en Weerklank, brengen mooie kerst- en winterliederen ten gehore. Ook sopraan Sonja Heimans doet mee. Het opleidingsorkest van muziekvereniging De Bazuin zorgt voor een instrumentaal intermezzo. Natuurlijk mag iedereen meezingen met de bekende kerstliederen. Na een gezamenlijke uitsmijter drinken we samen Glühwein en warme chocolademelk.

Het programma voor volgend jaar is zo goed als klaar. Als eerste activiteit in 2015 valt te wijzen op een nieuwe reeks avonden begeleide meditatie vanaf donderdag 8 januari met als motto Venster van de ziel. Nieuwsgierig?…

Vensters wordt het jaarthema van onze activiteiten in 2015. Binnenkort kunt daarover en over alle activiteiten meer vinden op onze website, www.denieuwedominicus.nl.

‘Op dominicaanse grond’– cursus in Zwolle

$
0
0

Op acht maandagavonden in het voorjaar verzorgt het Thomashuis in Zwolle de toerustingscursus Op Dominicaanse grond…, over de verdieping van de eigen gelovige ontwikkeling. Start: 2 februari.

Kloostergang in Zwolle

Kloostergang in Zwolle

Wat bezielt mij? Waar geloof ik eigenlijk in? Heeft de katholieke dominicaanse spiritualiteit mij iets te zeggen? Heb ik zelf een verhaal door te geven?

Het leren lezen en verstaan van Bijbelse verhalen vormt de rode draad in deze cursus. Maar ook: waar gaat het om als we zeggen dat we dominicaans katholiek zijn? Welke kernbegrippen worden ons vanuit de traditie aangereikt?

Het gaat hierbij niet zozeer om de juiste antwoorden, als wel om het individuele – en gezamenlijke – zoekproces. Tijd nemen voor je eigen gelovige ontwikkeling is kennis tot je nemen, ervaringen uitwisselen, nadenken, zingen, maar ook stil zijn. Hierdoor krijg je meer zicht op het gelovig standpunt dat jij in je leven wilt innemen.

8 maandagavonden van 19.30 – 22.00 uur: op 2 febr. /16 febr. / 2 mrt. / 16 mrt./ 30 mrt./ 13 april /27 april / 11 mei

Kosten: €40,-

Begeleiding: Corinne van Nistelrooij, Jan Groot, Frans van Oosten

‘Als zij hier kunnen leven, kan ik dat ook’

$
0
0

Op uitnodiging van bisschop en dominicaan Yusuf Mirkis is de Nederlandse zr. Yosé Höhne-Sparborth zeven weken in Erbil, Iraaks Koerdistan. Ze leeft er samen met de gevluchte Iraakse dominicanessen en doet wat er nodig is.

zr. Yose Höhne-Sparborth

zr. Yose Höhne-Sparborth (archiefbeeld)

Van 8 tot 12 december werkte ze bijvoorbeeld met de zusters aan een programma om mensen te helpen hun trauma’s te verwerken.

Na de opmars van ISIS zijn de dominicanessen gevlucht uit Mosul en andere plaatsen. Op deze website berichtten we daar al eerder over. Zr. Yosé is lid van de Zusters van Voorzienigheid en woonde in het dominicaanse Giordano Brunohuis in Utrecht, dat in 2007 werd gesloten. Ze is vooral actief in vredeswerk. Dit bericht is geschreven op basis van haar uitgebreide rondzendbrieven.

Yusuf Mirkis is een Iraakse dominicaan, die regelmatig in Nederland komt. Vorig jaar is hij gekozen tot aartsbisschop van Kirkuk en hulpbisschop van de patriarch van Babylon. Hij hoort bij de Chaldeeuws-katholieke kerk, ‘die hier eerder was dan de moslims, zoals Mirkis altijd benadrukt’, schrijft zr. Yosé.

Het kerkhof waar de vijf zusters liggen, die in twee weken stierven, na aankomst van de vluchtelingen. Klik om te vergroten.

Het kerkhof waar de vijf zusters liggen, die in twee weken stierven, na aankomst van de vluchtelingen. Klik om te vergroten.

De dominicanessen helpen onder meer bij het verdelen van hulpgoederen aan hun medevluchtelingen, zoals kleren voor de winter. De mensen vertonen een opmerkelijke veerkracht, bijvoorbeeld door van de klaslokalen, waarin hele families zijn ondergebracht, toch nog iets gezelligs te maken.

Behalve spontane hulp geeft Yosé Höhne-Sparborth meditatieles en ontspanningsoefeningen, soms ook in de kerk, als dat de enige beschikbare ruimte is. ‘Met zestig mensen van 3 tot 88 jaar in de kerk oefeningen doen… Waarom niet? Het zal God plezieren dat ook in Irak haar kinderen haar aanwezigheid kunnen genieten.’

De jonge zr. Diana legt bloemen op het verse graf van zr. Najat Sheto.

De jonge zr. Diana legt bloemen op het verse graf van zr. Najat Sheto.

De congregatie van de zusters dominicanessen van St. Catherina van Siena in Irak telt 143 zusters, van wie er 73 hebben moeten vluchten. Ze hebben nu nog tien huizen, twintig huizen hebben ze verlaten, waaronder drie weeshuizen, waarvan de kinderen onderdak hebben gevonden.

In Erbil merkt Yosé op hoe de gevluchte zusters in hun gebed ‘voortjakkeren, alsof ISIS hen nog op de hielen zit. Het gebed driemaal daags klinkt uitgeput, er is te weinig ruimte voor wat de mensen meedragen, waarin ze gevangen zijn’.

Na aankomst van de gevluchte zusters in Erbil werd het huis, waar bejaarde zusters woonden, omgeruild om de zusters te huisvesten. ‘Vervolgens stierven in twee weken tijd vijf van de bejaarde zusters. Niemand weet waardoor, althans, de ziekte heeft geen naam. Het heeft allen erg van streek gemaakt. Zuster Huda zei: “We staan weer bij het begin, we zijn alles kwijt wat we opbouwden. Of we ooit nog terug kunnen? Daar kunnen we niet meer van uit gaan. Die mooie grote wasmachine die we kregen van jouw zusters, hebben we van Mosul naar Karakosh weten mee te nemen. Maar verder niet. Nu wast IS er wellicht uniformen mee”.’

‘Deze vrouwen hebben veel meegemaakt’, schrijft Yosé, ‘en anders dan de meeste vluchtelingen zijn ze meteen vol in actie om vluchtelingen te helpen. Het heet dat ze goed zijn opgevangen, dus ze kunnen wel voort. Maar de rafelranden van hun ziel zijn zichtbaar.’

Zondagavond 7 december: een feestelijke avond met spel en veel lachen. 'Een doorbraak die een soort verrijzenis was.' Klik om te vergroten.

Zondagavond 7 december: een feestelijke avond met spel en veel lachen. ‘Een doorbraak die een soort verrijzenis was.’ Klik om te vergroten.

‘Deze zusters hebben hun leven gewijd aan de dienst aan de medemensen in nood. Maar ze zijn op. ISIS zit in hun lijven. Een zuster zei: “De overste van de dominicanen moedigde de zusters aan om te vergeven. Hij is te vroeg. Ik kan het niet, ik heb iets anders nodig!”’

Yosé geeft massages in de ziekenkamer en noteert: ‘Bij de vluchtelingen zag ik twee soorten mensen: strak gespannen, of krachteloos. Bij deze zusters, die van zichzelf door moeten, is dat anders. De rechterkant van het lichaam staat loeistrak, de linkerkant is krachteloos. Ze zijn van hun eigen kracht beroofd en ISIS jaagt hen voort: helpen, bidden, helpen en rennen, geen tijd om zelfs maar even aan jezelf te denken of naar je lichaam te luisteren. Ze zijn volkomen uit balans. Het is een godswonder dat er in deze gemeenschap nog geen oorlog is uitgebroken, onderling.’

Op de website oecumene.nl staat een volgend deel van het verhaal van Yosé Höhne-Sparborth: over de dood van een bejaarde Iraakse zuster en hoe de rouw ook ontspanning bracht, en gezamenlijkheid, en ruimte voor nieuw plezier. Lees hier verder.

‘Uit angst voor geweld verloochenen we ons erfgoed’

$
0
0

Waarom bekommeren we ons niet om de jonge Syriëgangers?

Wat ik mis, is de wil om erachter te komen waarom jonge mensen die in Nederland zijn geboren en opgegroeid naar Syrië gaan om te vechten. Ik vind dat onze samenleving hier moreel faalt. Wat heeft gemaakt dat ze dit doen? Waarom zijn ze hier weggegaan? Waarom keren ze terug?

Het enige antwoord dat je hoort, is een gewelddadig antwoord: zwaar straffen en zonodig het ontnemen van de nationaliteit. Helpt dat? Geweld lokt alleen maar geweld uit. Dat mechanisme moet je juist doorbreken.

Het met geweld reageren op geweld is in mijn ogen een teken van de onzekerheid waarmee onze samenleving sinds 11 september 2001 te maken heeft.

We nemen de waarden waar we kortgeleden nog zo trots op waren – openheid, tolerantie, gastvrijheid – niet meer serieus. Het lijkt alsof we vergeten zijn uit welke rijke traditie we kunnen putten. Een traditie die gevormd is door het humanisme, de Verlichting, het christendom. We verloochenen dit erfgoed. Uit angst verkopen we onze ziel.

Je vijanden liefhebben – is dat werkelijk naïviteit, of is dit de wijsheid die we nodig hebben om de spiraal van geweld te doorbreken?

Zinnen uit de bijdrage van Manuela Kalsky aan het ‘theologisch elftal’ in dagblad Trouw van 12 december 2014. Kalsky is directeur van het Dominicaans Studiecentrum DSTS en bekleedt aan de Vrije Universiteit de Edward Schillebeeckx-leerstoel voor theologie en samenleving.


Orthodoxe liturgie: viering en lezing in Rotterdam

$
0
0

Ruim 250 miljoen christenen horen bij de orthodoxie. Op 1 februari houdt het Steiger in Rotterdam een viering met orthodoxe elementen en het Oeral Kozakkenkoor van Gregor Bak. Op 29 januari geeft Leo de Jong o.p. een inleiding over de spiritualiteit van deze kerken.

Het Oeral Kozakkenkoor met Leo de Jong o.p. op de trappen van Het Steiger.

Het Oeral Kozakkenkoor met Leo de Jong o.p. op de trappen van Het Steiger.

Met de komst van Bulgaarse, Russische en Griekse migranten leven er ook orhodoxe gelovigen in ons land. Rotterdam heeft al – bij de Westzeedijk – opvallende gebouwen van de Grieks-Orthodoxe en van de Russisch-Orthodoxe kerk. De orhodoxe liturgie spreekt Nederlandse en Vlaamse christenen aan. In verschillende steden zijn er orthodoxe en Byzantijnse vieringen in het Nederlands.

De spiritualiteit en het geloofsaanvoelen in deze kerken verschillen aanzienlijk van de onze. Hun vieringen van de eredienst lijken natuurlijk in het grondschema op alle christelijke vieringen, maar de atmosfeer en de onderliggende spiritualiteit is anders. De moeite waard om er kennis mee te maken, schrjft dominicaan Leo de Jong in zijn aankondiging, ‘al was het slechts om eigen “schone eenzijdigheid” wat te doorbreken. Gods kinderen zijn immers rijkgeschakeerd!’

De viering op zondag 1 februari is opgebouwd uit de belangrijke elementen van de orthodoxe liturgie. Het beroemde Oeral Kozakkenkoor onder leiding van Gregor Bak zal tijdens deze viering een groot aantal Russisch-orthodoxe liturgische liederen zingen. En iedere aanwezige ontvangt een boekje met daarin de gehele liturgie, de uitleg van de symbolen en de vertaling van de gezangen.

Locatie: Het Steiger, Hoofdingang Hang 18, 3011 GG Rotterdam
Datum: 1 februari 2015, 10.30 uur

*

Lezing over orthodoxe kerken en hun spiritualiteit

Deze lezing – met voorbeelden van ikonen en gezangen – wordt gegeven door Leo Raph. A. de Jong o.p.,

Locatie: Het Steiger, 1e Nieuwstraathof 2, 3011 GN Rotterdam

Datum: 29 januari 2015 van 20.00-22.00 uur

Donatie: € 4,00

 

‘Ik weet zeker dat er een god bestaat’

$
0
0

Ik lees een tekst het best door die te zingen.

Bernadette Hendrikman

Bernadette Hendrikman

‘In 1984 sprak dominicaan Henk Sechterberger in Zwolle tijdens de preek over kruisraketten. Iemand in de kerk stond op en vroeg: “Moet u niet het evangelie uitleggen en niet de politiek erbij slepen?” Henk antwoordde: “Voor mijn gevoel preek ik nu over het evangelie. Vindt u het goed dat ik mijn preek afmaak en dat we na de dienst om de tafel gaan en met elkaar verder praten?”

Er kwamen 35 mensen op het gesprek af. Dat werd de Vredesgroep in deze kerk. Later gingen we samenwerken met de MOV-groep en vanaf 1 november 2014 heten we WVG (Werkgroep Vrede en Gerechtigheid).’

Je zingt zo vaak tijdens een dienst. Denk je wel eens achteraf: ik ben zo druk met zingen dat ik niet meer weet waar de dienst over ging?

‘Nee! Door het herhalen van teksten in liederen ontdek ik steeds weer wat nieuws. Ik lees een tekst het best door die tekst te zingen. Soms pas nadat ik een lied wel 384 keer heb gezongen, bij wijze van spreken. Ik lees het dan op een andere manier. Ton en ik gaan graag naar de vespers op vrijdagavond. Daar worden ook veel psalmen gezongen. We vinden dat zo’n mooie afsluiting van de week, een rustpunt voor ons. Langzamerhand begin ik iets meer van de psalmen te snappen en ze te waarderen.’

Voel je je nooit een beetje een atheïst?

‘Nee, nooit! Ik weet zeker dat er een god bestaat. Het is voor mij niet “hopen” dat God je na de dood zal opvangen. Ik “weet” het gewoon zeker. God zie ik in de natuur, maar ook als een protestantse vriend van ons in Frankrijk een kaars voor ons opsteekt in een kathedraal. Hij heeft dat nog nooit gedaan. Hij moest er nooit wat van hebben. In zo’n handeling zie ik een flits van God.’

*

Fragment uit een interview van Ludo Hendrickx met parochiaan Bernadette Hendrikman – Verschooff Henning, in het tijdschrift van de Dominicanenkerk Zwolle.

Als lekendominicaan het klooster in

$
0
0

‘Leven in verbondenheid’ wilde ze, en dat is ze gaan doen. Lekendominicaan Ineke van Cuijk (62) woont sinds oktober in de dominicaanse communiteit van Huissen. ‘Je weet nooit precies waar je aan begint, maar je wordt gedragen.’

Ineke van Cuijk o.p.

Ineke van Cuijk o.p.

En dan koers je op je pensioen af, en ga je een nieuw avontuur aan door in een klooster te gaan wonen. Een mannenklooster nog wel, zij het dat er in dit klooster al vaker vrouwelijke huisgenoten zijn geweest.

De communiteit van het Dominicanenklooster Huissen heeft nu tien leden, waarvan er twee buitenshuis wonen. Ineke van Cuijk is de derde lekendominicaan die verbonden is met een communiteit van broeders. In en om het klooster van Zwolle wonen twee lekendominicanen.

Ineke is niet op kamers gegaan, vertelt ze, maar is ‘volwaardig lid van de communiteit, met alle rechten en plichten’. We spreken elkaar in haar keurige kloosterkamer. Behalve deze sfeervolle zit- en werkkamer heeft ze nog een slaapkamer, maar dat is het dan.

Het is een grote stap, maar ze is er in een aantal jaren naar toegegroeid. Ze woonde lang in Apeldoorn, studeerde theologie en werkte in het onderwijs. Ze voedde twee dochters op, na het vroege overlijden van haar man deed ze dat alleen. Zeven jaar geleden werd ze pastoraal werkster in de parochie de Levensbron, Lingewaard.

Toen ze in de regio Huissen kwam werken en wonen – in een grote pastorie in Angeren – zocht ze ‘een spiritueel thuis’, zegt ze. Dat vond ze in het klooster van de dominicanen en in de dominicaanse traditie. Ze werd lekendominicaan en deed in 2011 eeuwige professie.

Het laatste jaar dacht ze na over het vervolg van haar leven. ‘Het laatste jaarthema van de DLN was “tot gemeenschap geroepen”. Dat was raak’, zegt ze. ‘Ik verlangde ernaar om in een gemeenschap te leven, met een gebedsleven, deel te zijn van een groter geheel en daar ook zorg voor te dragen.’

Voor de zomer vroeg ze via prior Henk Jongerius of er ‘ruimte was in huis en hart’, en dat was er. De ontvangst, half oktober, was allerhartelijkst. ‘Ik voel me hier geaccepteerd en thuis’, zegt Ineke. ‘Ik weet ook dat ik er niet romantisch over moet doen: ook in een klooster kom je elkaar tegen als je chagrijnig bent.’

Ineke in haar zit- en werkkamer in het klooster.

Ineke in haar zit- en werkkamer in het klooster.

Sommige mensen denken dat ze zich in het klooster begraaft, ‘maar dat is niet zo. Dominicanen zijn juist erg naar buiten gericht. Dit is een druk en vol huis. Als ik met pensioen ben, wil ik graag meer voor het klooster en de kapelgemeenschap betekenen. Er komen hier duizenden mensen per jaar’.

Ineke moest een heleboel wegdoen. ‘Ik had een groot huis en hoefde jaren niets echt op te ruimen’, gniffelt ze. ‘Daarnaast is het ook wennen voor mijn dochters: ze hebben geen ouderlijk huis meer, ze komen hier op bezoek.’

Ineke heeft een protocol ondertekend, waarmee ze de rechten en plichten als lid van de communiteit heeft aanvaard. Ze doet mee met de leesdiensten en probeert zoveel mogelijk de lauden, de vespers en de maaltijden mee te maken.

Of het een succes wordt weet je nooit van tevoren. ‘Toen ik trouwde wist ik ook niet waar ik aan begon’, zegt ze. ‘Maar ik ben niet van het voorzichtige: je springt erin, er is altijd een vangnet, je wordt immers gedragen?’

‘Ik verheugde me het meeste op het gevoel samen ergens voor te staan’, zegt Ineke. ‘De dominicaanse traditie is een thuis en ik wil mee naar buiten treden met de blijde boodschap, want ik kan er niet over zwijgen.’

Wat die boodschap is? Ineke van Cuijk is even stil en zegt dan eenvoudig: ‘Dat het goed is om mens te zijn, om kind van God te zijn’.

*

Klik hier voor informatie over de communiteit van Huissen en hier over het centrum. En klik hier voor meer informatie over de lekendominicanen.

Tekst: Arjan Broers

Advent en de weg naar binnen

$
0
0

Het verdwijnen van het zichtbaar christelijke in onze cultuur is een kans om te wijzen op de weg naar binnen, schrijft zr. Sara Böhmer, overste van de dominicanessen van Bethanië, in haar Adventsbrief aan haar medezusters.

Sara Böhmer o.p.

Sara Böhmer o.p.

In deze Adventtijd ben ik in gedachten veel bezig met het verdwijnen van al het christelijke uit onze omgeving. Het is een sluipend proces, dat in Nederland verder voortgeschreden is dan in Duitsland. De kerstzegels werden winterzegels, de adventskalender werd tot decemberkalender (voornamelijk in Duitsland bekend) en de kerstmarkt in veel Duitse steden tot wintermarkt. Op Tweede Kerstdag zitten Nederlandse steden aan de grens als Roermond en Venlo overvol met Duitsers, die ervan profiteren, dat hier alle winkels open zijn.

Waar is het christelijke gezicht van onze landen gebleven? Wat kunnen we ertegenover zetten?

Twee keer mocht ik de Adventstijd doorbrengen in Jeruzalem. Nergens kun je Kerstmis beter ontvluchten dan in de Heilige Stad, vlak bij Bethlehem! Want in die niet-christelijke stad interesseert het niemand dat het Kerstmis is. Wie zich op Kerstmis wil voorbereiden en de Advent als ‘actieve wachttijd’ wil beleven, moet dat op eigen initiatief doen.

Wij komen in onze maatschappij hier steeds dichter bij. Misschien ligt de kans voor ons in deze verdwijnende uiterlijkheden, dat de weg naar binnen meer zichtbaar wordt. Daartoe kunnen we mensen uitnodigen. We kunnen erover spreken, dat Kerstmis meer is dan een winterfeest, de Advent meer dan 3 ½ weken in december.

Het ligt aan ons, hoe we voor onszelf en de mensen om ons heen, deze tijd gestalte geven en ervaarbaar maken.

Klik hier voor de website van de dominicanessen van Bethanië.

Maandelijkse zenavonden in Rotterdam

$
0
0

‘Wie ben ik, als ik niet ben, wie ik denk te zijn?’ Vanaf 5 januari kunt u elke eerste maandag van de maand stil zitten en stil lopen, in Het Steiger, hartje Rotterdam, bij het Leerhuis Spiritualiteit. Op 14 februari is er een halve zit-dag.

lotusZenmeditatie komt voort uit de Boeddhistische traditie en wordt zowel door christenen als niet-gebonden kerkmensen beoefend. Stilte, het ‘nietsdoen’ is waardevol in ons drukke bestaan.

‘Te midden van de stilte werd er in mijn binnenste een geheim woord gesproken.’ Aldus Meister Eckhart, christelijk mysticus, die leefde in de dertiende eeuw.

Zenmeditatie is objectloze meditatie: er is geen object buiten ons, waar we ons op richten, zoals bijvoorbeeld een kaars, bloemen, een tekst of een afbeelding. Er is slechts het steeds volgen van onze adem. Op die manier kun je je heel dicht verbinden met je eigen leven, je lichaam, je geest.

We zitten en lopen in stilte. Na afloop kun je in stilte vertrekken of er is thee voor wie behoefte heeft aan kort napraten. Zitmatten en meditatiebankjes zijn aanwezig. Heb je een eigen kussen of bankje, wil je dat dan meebrengen? Koorbanken zijn zo nodig ook aanwezig.

Begeleiding van deze avonden: Marianne Verbakel en José van der Torre

Locatie: Het Steiger, 1e Nieuwstraathof 2, 3011 GG Rotterdam

Data: Elke eerste maandagavond van de maand.
2015: 5 januari, 2 februari, 2 maart, 13 april, 4 mei, 1 juni, 6 juli, 3 aug, enz.

Van: 20.00 tot 21.00 uur

Aanmelden: In verband met de organisatie is het nodig om je op te geven bij José van der Torre, tel: 010 -2025210, email: leerhuisspiritualiteit@gmail.com of email: mje.verbakel@hetnet.nl

Donatie: € 4,00

De zaal is om 19.30 uur klaar voor wie al wil gaan ‘zitten’.

Probeer rond 19.45 uur aanwezig te zijn. Als je te laat bent, is dat erg storend voor de anderen!

Voorlopig alleen voor mensen die bekend zijn met Zen

 Zie ook: Twintig jaar Leerhuis Spiritualiteit

*

Halve dag meditatie voor mensen, die bekend zijn met Zen

We ‘zitten/ lopen/ zitten’ tweemaal een uur, zoals we dat op de maandagavond doen. Met een koffiepauze ‘in stilte’ er tussenin, waarna korte teisho door Marianne. Voor wie niet lang in de ‘bekende’ Zenhoudingen kan zitten, zullen wij zorgen, dat er stoelen of koorbanken zijn. Zenbankjes en zenmatten zijn aanwezig. Heb je zelf een kussen of bankje en kun je het gemakkelijk meenemen, dan graag.

Begeleiding: Marianne Verbakel, José van der Torre

Locatie: Het Steiger, 1e Nieuwstraathof 2, 3011 GG Rotterdam

Datum: Zaterdag 14 februari 2015 van 9.45 uur tot 12.15 uur.

Het is praktisch, als je om 9.30 uur aanwezig kunt zijn.

Aanmelding: In verband met de organisatie is het nodig om je op te geven bij José van der Torre, tel: 010 -2025210, leerhuisspiritualiteit@gmail.com of email: mje.verbakel@hetnet.nl

Donatie: € 6,00 voor deze ochtend.

Wij verzoeken je dit bedrag over te maken naar: NL 70.INGB.0007 8619 68 t.n.v. Leerhuis Spiritualiteit, Rotterdam. Ovv je naam en cursus. Dit bedrag moet uiterlijk een week voor de cursus bij ons binnen zijn.

 

Viewing all 3347 articles
Browse latest View live