O, Allerhoogste. Indien U mij, vandaag,
Rabindranath Tagore in 1909.
werkelijk gewekt heeft,
laat mij dan niet alleen,
en ga niet weg van mij,
maar blijf bezorgd toezien.
De moessonregens geselen
de takken van het woud.
De nacht slaapt; hij wiegt
op wilde stortvlagen.
O, Allerhoogste,
laat mij nu niet alleen
en ga niet weg van mij,
maar blijf bezorgd toezien.
Mijn doodvermoeide geest
vindt slaap noch rust
in schemering en duister,
tussen flitsende bliksemschichten.
En toch wil hij meezingen
met de losgelaten moesson.
Mijn hart tot tranen bewogen,
zoekt hoopvol en verlangend
naar U, in die pikdonkere hemel,
O, Allerhoogste,
laat mij nu niet alleen
en ga niet weg van mij,
maar blijf bezorgd toezien.
Dit gebed van de Indiase dichter, mysticus en Nobelprijswinnaar Rabindranath Tagore (1861-1941) is ingestuurd door lezeres van deze website Anne Koole. Ze schrijft: ‘Als AANROEP is deze tekst mij in een periode van grote nood heel dierbaar geworden en ik geef die daarom ook soms door.
Zie ook: Oproep: laat ons bidden