In onze tijd is een klein volkje, Nederlanders, zo rijk en zo goed bewapend dat het geen uittocht onderneemt, maar God liet verdwijnen. Kan dat? Lopen ze vooruit of juist achter? Vragen van André Lascaris in zijn wekelijkse blog op meerdanikzelf.nl
Syrische vluchtelingen in Noord-Irak
Godsdienst is altijd verbonden geweest met dood en geweld. Laten we het nu zonder God doen. We proberen al te leven in een minder gewelddadige samenleving dan vroeger. We hebben de doodstraf afgeschaft. Je mag kinderen niet slaan. Vrouwen en mannen hebben gelijke rechten.
Leven zonder God zou dan strikt genomen een samenleven zonder geweld moeten zijn, meer nog een ’voorvechter’ van de vrede zijn. Maar in feite sluimert het geweld onder de oppervlakte.
Terwijl ik dit probeer te schrijven, ontploffen in België de bommen. Is het mogelijk te leven met een God in wie geen geweld is? Kunnen we proberen te leven in de geest van die klusjesman uit Nazareth en in hem God ‘zien’.
De God van het geweld mag/moet verdwijnen. Is er een ontwikkeling van een ‘gewelddadige God’ naar ‘geen God’ en verder naar een ‘God in wie geen geweld is’? Lopen de Nederlanders te hard of blijven ze juist achter?
Klik hier voor de hele tekst van André Lascaris o.p. op www.meerdanikzelf.nl
Nederlanders in een winkelstraat