Wij zijn geneigd tot radicale oplossingen; God kiest de lange, moeizame weg van barmhartigheid.
door Jozef Essing o.p.
Als het (na de zondvloed) zover is,
dat de mens weer voet zet op de aarde,
de schepping herbegint,
gaat God – in de stilte na de storm –
bij wijze van spreken hardop nadenken,
zodat Noach – en ook wij – kunnen meedenken.
Dat doet Hij vaker in de bijbel.
Ontroerend vind ik dat: had ik niet van Hem gedacht.
‘Is nu bereikt wat Ik wilde: is het kwaad met wortel en al uitgeroeid?
Zullen de nakomelingen van Noach het er beter van af brengen?
Nee. Wat de mens uitdenkt, van zijn jeugd af, is nu eenmaal slecht.’
Dat klinkt hard. Maar denk dan aan het gesprek dat God heeft met Jona
die boos is omdat de grote agressor Ninivé niet met de grond gelijk is gemaakt.
‘Zie je die honderdduizenden mensen daar? Beseffen zij wat zij doen?
Weten zij het verschil tussen links en rechts?
Hebben ze door achter wie zij aanlopen? Ik heb met hen te doen.’
Daarom zegt God hier: ‘Nooit weer zal Ik de aarde en de mens vernietigen.’
Het klinkt als Jezus’ woord, later in het evangelie:
‘Pas op dat je niet met het onkruid de tarwe uitroeit’:
goed en kwaad zitten in één kluwen dooreen in de mens.
En op het kruis zal hij bidden: ‘Vergeef het hun; zij weten niet wat zij doen.’
Wij zijn geneigd tot radicale oplossingen – ‘Aanpakken die boeven’ – ,
maar God kiest voor een andere weg:
de lange en moeizame weg van de barmhartigheid.
Luister naar het vervolg, naar het evangelie.
Rabbi Jezus is met zijn leerlingen op weg naar Jeruzalem.
Doelbewust, want daar moet het heen, daar zal het gebeuren:
samenzijn met velen overal vandaan, samen opgaan naar het huis van God
– een droom van eensgezindheid, mensen die boven zichzelf uitstijgen.
En dan zegt deze rabbi tot verbijstering van zijn volgelingen:
eer het zover is, moet ik – en dat geldt ook voor jullie – tot op de bodem gaan.
Wij zullen alles over ons heen krijgen wat denkbaar is aan kwaadaardigheid
ons leven zullen we niet kunnen redden en veiligstellen.
Uit de overweging van Jozef Essing o.p. bij Genesis 8, 1v Lucas 18, 31v in de kloosterkerk van Zwolle, op 27 en 28 februari 2016. Klik hier voor de hele tekst.