Er is een verschil tussen de toekomst waar wij aan werken en de toekomst die op ons af komt. André Lascaris gaat er in zijn wekelijkse blog op meerdanikzelf.nl op in.
‘Advent’ is anders, doorkruist soms het ‘futurum’, lijkt er soms mee samen te vallen om vervolgens uit een geheel andere hoek te blazen, of schijnbaar verdwijnt als een wind die stil valt. De Advent komt ons tegemoet. Hij is niet een verlengstuk ven heden en verleden, maar komt van wat onbekend is, uit het oneindige, uit wat meer en anders is dan wijzelf.
We bewerken hem niet, ontwerpen hem niet, maken hem niet. Hij blaast ons in het gezicht. We vinden dat misschien niet eens erg prettig, maar het frist wel op en maakt ons wakker uit toekomstdromen, waarin we zelf in het middelpunt staan.
Dat wij kunnen praten over de Advent, danken we aan het gegeven dat de Advent al in een bepaalde vorm in ons midden is. Die vorm heet ‘belofte’. Er zijn mensen geweest die een toekomst beloofd hebben. Ze hebben daarbij gezegd dat het niet om henzelf gaat. Ze verwijzen naar een kracht die hen te boven gaan.
Lees hier de volledige tekst van deze week.