Mateloosheid krijgt in de dominicaanse traditie een kader.
Erik Borgman, theoloog en lekendominicaan. Klik op de afbeelding voor de hele tekst op de website Monastiek Anders Missionair.
De meeste mensen denken bij kloosterleven allereerst aan een rustiger, natuurlijker levensritme. Dat beeld is nogal eenzijdig. Kloosters zijn veeleer een manier om het werk en het leven te organiseren.
Ook de religieuze orde waartoe ikzelf behoor denkt niet vanzelfsprekend in termen van vacare Deo, leeg zijn voor God. De ordo praedicatorum is opgericht om te verkondigen. Om goed te verkondigen moet je de mensen kennen aan wie je verkondigt en de traditie kennen van waaruit je verkondigt.
De mensen leer je kennen niet door je terug te trekken in een klooster – zoals de norm was vóór het ontstaan van de dominicanen, acht eeuwen geleden – maar door je onder ze begeven. Met lege handen en een open geest. Geen betere manier om je met mensen te verbinden dan door je afhankelijk te maken van wat zij je kunnen en willen geven.
(…) Evenwichtigheid is voor dominicanen niet de eerste zorg. De mateloosheid in mijn verlangen tot weten en begrijpen wordt door de dominicaanse traditie niet tegengesproken. Het krijgt een kader.
In de dominicaanse constituties staat onder andere:
Door middel van de studie erkennen [dominicanen] in hun hart de veelvoudigheid van de wijsheid van God en bereiden zich voor op de dienst van het onderricht aan de kerk en aan alle mensen van goede wil. Zij behoren zich met des te meer ijver op de studie toe te leggen, omdat zij vanuit de traditie van de Orde in het bijzonder geroepen zijn de menselijke gerichtheid op waarheid vorm te geven.
Ik had het zelf nooit kunnen bedenken, maar dit is een tekst waardoor ik mij begrepen voel. Slapen kan altijd nog wel en wie heeft er nu een hobby nodig, als dit er toch nu om vraagt om gekend en doordacht te worden!
*
Zinnen uit een artikel van Erik Borgman op de website Monastiek Anders Missionair. Klik hier voor de hele tekst.