Afgelopen november zond RTL5 Blind naar de top uit. Wat een helden: blinden die de Kilimanjaro beklimmen. Maar, vraagt pastor en lekendominicaan Roy Clermons zich af, zijn mensen met een beperking ook van waarde als ze niets buitengewoons doen?
Roy Clermons met zijn vrouw Carolien en hun zoon Luuk.
Mijn vrouw Carolien had zich op het programma verheugd, met name omdat zijzelf ook slechtziend is. Ze is blind aan haar rechteroog en links ziet ze 15%, met bril of contactlens wel te verstaan.
Naarmate het programma vorderde zag ik haar enthousiasme afnemen. Ze had vooral moeite met de wijze waarop de blinde en slechtziende kandidaten werden neergezet. Het waren helden dat ze het aandurfden om ‘blind naar de top’ van de Kilimanjaro te gaan.
Een fantastische prestatie, maar de angel zit erin dat er waardering is voor buitengewone prestaties van mensen met een beperking. Die waardering is er niet als zij die buitengewone prestaties niet kunnen leveren. Veel mensen met een handicap of een beperking leiden niet zo’n glorieus bestaan.
(…) Mag je iets mankeren in deze maatschappij en daardoor een aantal dingen niet kunnen? (…) We leven in een land waar individualisme hoogtij viert. Als je je als individu kan ontwikkelen tot een uniek mens die bijdraagt aan de samenleving, wordt dat geprezen.
Maar als je door je beperkingen een uniek mens bent, is die waardering een stuk minder groot.
*
Klik hier voor de volledige tekst van deze blog op www.nieuwwij.nl
Roy Clermons is lekendominicaan en werkt als geestelijk verzorger bij de GGZ Eindhoven. Carolien houdt een blog bij over haar ervaringen als slechtziende:www.eenkijkjebijcaro.blogspot.
Klik hier voor het programma Blind naar de top.